مهدیا

سلام به همه شما خوبان روزگار 

راستش امشب می خواستم راجع به خوبی و خوب بودن بنویسم .

آخه بعضی وقتها از خوبی کردن و خوب بودن خسته میشیم میدونین تو زندگی دچار افراط و تفریط که میشیم کم میاریم از خوب بودن و خوب موندن پشیمون میشیم برای خوب بودن و خوب موندن باید جامع نگر بود و از روی دلسوزی و ترحم کاری انجام نداد آره درست فهمیدین عاقلانه و اصولی عمل کنیم نه احساسی و دقیقه ای.یعنی باید قبل از هر خوبی کردنی کلاهمون رو قاضی کنیم که آیا این ترحم هست یا نه؟؟احساسی هست یانه ؟اگه احساسی و ترحمی هست از خیر انجامش بگذریم چون اگه از روی ترحم و دلسوزی کارهایی رو برای فردی انجام دادیم یه جایی کم میاریم و در این صورته که  بعد از کلی خوبی کردن به یه فرد بایدقطع رابطه یا قطع اون خوبی ها رو داشته باشیم و طرف مقابل هم نیاز شدید به خوبی ها و محبتهای ما پیدا کرده و ما دیگه خوبیها رو قطع می کنیم پس حواس مون جمع جمع باشه نه افراط نه تفریط آخه مومن بایدم زیرک باشه که هست و کارهایی رو که میخواد انجام بده از روی خلوص و به قصد تقرب خدا انجام میده چون گره میزنه به خدا دیگه هیچ خسته هم نمیشه .

خودتون و همه عزیزان تون و به خدای مهربونیها می سپارم.