مهدیا

​☀️سبک زندگی(تربیت فرزند)

?پرحرفی در نوجوانان

 این کار، اختلال رفتاری نیست؛ پس حساسیت نشان ندهید، مگر این که با گناه همراه باشد و حقوق دیگران را از بین ببرد. 

علل صحبت کردن بسیار، عبارتند از: 

1. عقده‏ گشایی: احتمال دارد در کودکی اجازه‏ ی صحبت به او نداده‏ اید و اکنون که بزرگ شده و شما اقتدار پیشین را از دست داده‏ اید و نمی‏توانید او را منع کنید، عقده‏ گشایی می‏کند. تا مدتی او را منع نکنید و اجازه دهید اشباع شود. 

2. جلب توجه: نوجوان نیاز به توجه دارد. وقتی در برابر زیاد سخن گفتن او حساسیت نشان می‏دهید و به رفتار او توجه دارید، در واقع او را تثبیت می‏کنید. توصیه می‏کنم توجه خود را زمان سخن گفتن او کم کنید و در غیر زمان این رفتار، بر توجه خویش بیفزایید. 

3. اعتراض: اگر خواسته‏ ای منطقی و مشروع داشته و به آن پاسخ نگفته‏ اید، پاسخ دهید؛ زیرا ممکن است این رفتار، برای اعتراض به شما باشد. 

چـنـد توصیـه         

ا. به او بیاموزید که هرگاه احساس می‏کند می‏خواهد بیش از حد معمول سخن بگوید، زبان خود را به مدت 30 ثانیه به دندان‏های فک پایین بفشارد. 

ب. ارزش سکوت از دیدگاه اسلام را برایش تبیین کنید. امام صادق(ع)فرمود: 

قال لقمان لابنه: یا بنی ان کنت زعمت أن الکلام من فضة فان السکوت من الذهب.   

لقمان به فرزندش گفت: پسرم! اگر گمان کردی سخن گفتن از نقره است، [بدان که] سکوت از طلا است. 

ج. فرزند خود را با زیان‏های پر حرفی آشنا سازید. امام صادق(ع)فرمود: 

لا یزال العبد المؤمن یکتب محسنا مادام ساکتا فاذا تکلم کتب محسنا او سیئا.  بنده‏ی مؤمن تا هنگامی که ساکت باشد، نیکوکار نوشته می‏شود و زمانی که سخن می‏گوید، نیکوکار یا بدکار به شمار می‏رود. 

د. زمینه رفتارهای متفکرانه را برایش فراهم سازید. ورزش‏های فکری مانند شطرنج، سرگرمی‏های نیازمند تفکر مانند کیت (مدارهای الکترونیکی ساده) و بازی‏های فکری، از پر حرفی او می‏کاهد. 

ه. در صورت کم شدن رفتار، از تشویق و تحسین او غفلت نورزید. 

پی نوشت ها

  ـ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 12، ص 183.

  ـ همان، ص 184.