مهدیا

عرض سلام و ارادت خدمت همراهان همیشگی

اصولا ما توی زندگی ها مون غصه های زیادی می خوریم و معمولا غصه های ما وقتی عزیزی رو از دست میدیم چند برابر میشه که همه ی این غصه ها کار شیطونه که ميخواد حال و هوای معنوی رو از ما بگیره و ما رو با یاد گذشته ها محزون و غصه دار کنه امروز یکی از آشناها رو که ده دوازده روزه هست پدرش و از دست داده دیدم بنده ی خدا بيشتر از اونی که برای خودش ناراحت باشه برای این موضوع ناراحت بود  و گریه می کرد که چرا پدرش به خونه جدیدش که خیلی آرزوی رفتن به اونجا رو داشت نرفت .همون روز خانم برادر اون خانم رو دیدم اون خوشحال بود از اینکه پدر شوهرش زمین گیر نشد چون اگه زنده می موند زمین گیر می شد تفاوت زیادی بین ابن دو دیدگاه بود اولی احساسی و دومی عقلی.

واقعا آدم وقتی عزیزش رو از دست میده  هر چقدر نسبتش با اون عزيز نزدیکتر باشه احساسی تر میشه و همین امر باعث میشه زوایای مثبت زیادی از موضوع رو ناديده بگیره و درنتيجه کلی غصه بخوره و خودش و اطرافیانش رو مکدر بکنه.

خودتون و عزیزانتون رو به خدای مهربونیها می سپارم.