مهدیا

​?فيلسوفی لطیفه‌ ای برای حضار تعریف کرد همه دیوانه وار خندیدند

بعد از چندلحظه او دوباره همان لطیفه را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند

او مجدد لطیفه را تکرار کرد تا اینکه دیگر کسی در جمعیت به آن لطیفه نخندید.

او لبخندی زد و گفت : وقتی نمی توانید بارها و بارها به لطیفه ای یکسان بخندید، پس چرا بارها و بارها به گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله ای مشابه ادامه می دهید ؟

گذشته را فراموش کنید و با آن آینده را بسازید به جای افسوس خوردن.