مهدیا

در وبلاگ قبلی از همسایه ی شاکرمون گفتم که بیش از این که به فکر بیماری سخت خودش باشه به فکر این بود که اطرافیانش با دیدن اون نگران نشن و نترسن.

قضیه الان یه چیز دیگه اس.بخونین

توی یکی از روستاهای اطراف شهرمون که تقریبا یه ساعت با شهرمون فاصله داره از خونه خارج شد چشمش به چند تا بچه افغانستانی افتاد از دیدن یکی از اونا تعجب کرد آخه یکی از اونا که دختر8-7ساله ای بود به بالای تل شنی که توی کوچه ریخته بودن رفته بود وقسمتی ازبالای اون رو تاپایین گود کرده و داشت سر می خورد پایین یعنی یه سر سره با خلاقیت خودش درست کرده بودجدای از اینکه شن ها مال یه همسایه دیگه ای بود و آیا کار اون بچه درست بود یانه؟؟؟؟به خودم گفتم ما بزرگترها هم می تونیم نیازهامون رو با دم دستی ترین چیزها برطرف کنیم و اهل تجمل و اسراف و زیاده روی نباشیم و قانع باشیم.از این جهت است که مولای سخن می فرمایند قناعت بالاترین ثروته

آخه هم نیازهات و با ساده ترین چیزها برطرف می کنی و هم وابسته به غیر نمی شی و در نتیجه شاکر خدا و الطافش هستی.

ذکر الحمدلله 4مرتبه صبح اول وقت و 4مرتبه پایان روز فراموشمون نشه.

یاعلی مدد خودتون وهمه ی عزیزانتون رو به خدای مهربونیها می سپارم.

قانع باشیم شاکر میشیم شاکر باشیم سود می کنیم یه عالمه.