☀️سبک زندگی(تربیت فرزند)
?پرحرفی در نوجوانان
این کار، اختلال رفتاری نیست؛ پس حساسیت نشان ندهید، مگر این که با گناه همراه باشد و حقوق دیگران را از بین ببرد.
علل صحبت کردن بسیار، عبارتند از:
1. عقده گشایی: احتمال دارد در کودکی اجازه ی صحبت به او نداده اید و اکنون که بزرگ شده و شما اقتدار پیشین را از دست داده اید و نمیتوانید او را منع کنید، عقده گشایی میکند. تا مدتی او را منع نکنید و اجازه دهید اشباع شود.
2. جلب توجه: نوجوان نیاز به توجه دارد. وقتی در برابر زیاد سخن گفتن او حساسیت نشان میدهید و به رفتار او توجه دارید، در واقع او را تثبیت میکنید. توصیه میکنم توجه خود را زمان سخن گفتن او کم کنید و در غیر زمان این رفتار، بر توجه خویش بیفزایید.
3. اعتراض: اگر خواسته ای منطقی و مشروع داشته و به آن پاسخ نگفته اید، پاسخ دهید؛ زیرا ممکن است این رفتار، برای اعتراض به شما باشد.
چـنـد توصیـه
ا. به او بیاموزید که هرگاه احساس میکند میخواهد بیش از حد معمول سخن بگوید، زبان خود را به مدت 30 ثانیه به دندانهای فک پایین بفشارد.
ب. ارزش سکوت از دیدگاه اسلام را برایش تبیین کنید. امام صادق(ع)فرمود:
قال لقمان لابنه: یا بنی ان کنت زعمت أن الکلام من فضة فان السکوت من الذهب.
لقمان به فرزندش گفت: پسرم! اگر گمان کردی سخن گفتن از نقره است، [بدان که] سکوت از طلا است.
ج. فرزند خود را با زیانهای پر حرفی آشنا سازید. امام صادق(ع)فرمود:
لا یزال العبد المؤمن یکتب محسنا مادام ساکتا فاذا تکلم کتب محسنا او سیئا. بندهی مؤمن تا هنگامی که ساکت باشد، نیکوکار نوشته میشود و زمانی که سخن میگوید، نیکوکار یا بدکار به شمار میرود.
د. زمینه رفتارهای متفکرانه را برایش فراهم سازید. ورزشهای فکری مانند شطرنج، سرگرمیهای نیازمند تفکر مانند کیت (مدارهای الکترونیکی ساده) و بازیهای فکری، از پر حرفی او میکاهد.
ه. در صورت کم شدن رفتار، از تشویق و تحسین او غفلت نورزید.
پی نوشت ها
ـ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 12، ص 183.
ـ همان، ص 184.