مهدیا

​⁉️مایه زیبایی و زینت هستیم یا خدای نکرده ….
معروف است که می گویند «الناسُ عَلی دینِ مُلوکِهم» ؛ رعیت همیشه رنگ و بوی شاهان و رهبران خود را دارا بوده اند
شیعه نیز باید چنین باشد و رنگ و بوی امامان خویش را دارا باشند؛ به گونه ای که هر کس آنها را مشاهده کند، بر امامان و مربیان آنها تحسین گوید.
 امام صادق علیه السلام فرمود: «مَعاشِرَ الشیعةِ! کُونوا لَنا زَیْنا وَلا تَکونوا عَلَیْنا شَیْنا، قولوا لِلنّاسِ حُسْنا، واحْفَظوا ألْسِنَتَکُمْ وَکُفُّوها عَنِ الفُضولِ وقَبیحِ القَوْلِ
?(امالی صدوق، ص 327)؛
 ای گروه شیعه! زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و آن را از زیاده روی و زشت گویی بازدارید.»
✅فرض کنید در یک محلی زندگی میکنیم که  همه بر دین یهود یا نصاری  یا هر آیین دیگری هستند؛
آنوقت خیلی دقت می کنیم که حداقل ظاهر خوبی داشته باشیم.  چون پیش خودمان می گوییم: “اینها اگر زشتی از من ببینند می گویند:  این چه دین بدی است…” و کاری میکنیم تا همه جذب اسلام شوند.
اگر ما همه اطرافیان خودمان را شیعه رافضی حقیقی بدانیم، یقینا اشتباه کرده ایم.  پس طوری باشم که اطرافیان همه بگویند : آفرین به این فرد؛ یقینا این فرد یک رافضی است. وطوری شود که همه  به سمت ❤️رافضی ❤️شدن حرکت کنند.
یک رافضی با دوستان خدا ?دوست و مهربان?? و با دشمنان خدا ❌دشمن و سرسخت و شدید❌?است.
بیایید رافضی حقیقی شویم. شعار ما:  ما پیامبرمان را دوست داریم….❤️

​?پرسش:

خداوند به امامان علم و عصمت داده است ولی ما را از آن محروم ساخته است،این تبعیض نیست؟
……………………………………………………………………………………………………………….

✍️ پاسخ:

يکم: ازجمله اعتقادات ما درباره خداوند اين است که او عالم است و به تمام رفتار مخلوقاتش حتي قبل از خلق آنان آگاهي دارد. ايوب بن نوح در نامه‌اي از امام هادي (عليه‌السلام) پرسيد: آيا خداوند قبل از آفريدن موجودات به آن‌ها عالم بود يا نه؟ امام (عليه‌السلام) در پاسخ او نوشت: «خداوند قبل از آفريدن موجودات به آنان عالم بود، همان‌گونه كه بعد از آفريدن به آن‌ها علم دارد».(1).
دوم:   ما فاعل داريم و قابل با مثالي اين واضح مي‌شود: مثلاً ليوان آبي را در نظر بگيرد اين ليوان آب حدي از آب را در خود جاي مي‌دهد به‌هيچ‌عنوان نبايد انتظار داشت در اين ليوان به‌اندازه يک پارچ آب جاي گيرد و هيچ نقصي نيز به اين ليوان نيست که کسي بگويد: چرا اين ليوان آبي که در پارچ جاي مي‌گيرد را نپذيرفت. همه ما انسان‌ها نيز قابليتي داريم عيناً مثل اين مثالي که بيان شد.
سوم:    آن‌که پيامبران و امامان (علیهم السلام) داراى اراده بشرى مى‏باشند و براى تحصيل هر چه بيشتر مقامات معنوى، به سعى و تلاش مى‏پردازند و اهل صبر و جهاد و زهد و تقوا و… مى‏باشند.وخداوند متعال به قابليت پيامبران و امامان براى تحصيل مقامات معنوى و شايستگى آنان براى عهده‏دارى مسؤوليت هدايت جامعه علم دارد و در حقيقت همان قابليت و شايستگى آنان است كه موجب برگزيدگى آنان براى امامت شده است. آيات و روايات فراوانى بر اين دو واقعيت گواهى مى‏دهد كه از آن جمله آیه :   «وجعلنا منهم ائمه يهدون بامرنا لما صبروا و كانوا بايتنا يوقنون‏؛ و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند، برخى از آنان را پيشوايانى قرارداديم كه به‌فرمان ما [مردم را] هدايت مى‏كردند»(2)   می باشد.  همچنين بايد توجه كه «سپردن هر مسؤوليتى همراه با دادن امكانات لازم است» و امامت جامعه از اين قاعده مستثنا نيست. ازاين‏رو خداوند آنان را از علم لازم براى عهده‏دارى مسؤوليت امامت بهره‏مند مى‏گرداند.  در اوايل دعاى ندبه ، آنجا كه درباره دليل «برگزيدگى امامان» توضيح مي دهد مى‏خوانيم: «بعد ان شرطت عليهم الزهد فى درجات هذه الدنيا الدنيه وزخرفها و زبرجها فشرطوا لك ذلك و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم و قربتهم و قدمت لهم الذكر العلى والثناء الجلى واهبطت عليهم ملائكتك و كرمتهم بوحيك و رفدتهم بعلمك‏؛ [آنان را برگزيدى‏]… بعدازآن كه بر آن‌ها شرط كردى نسبت به دنيا و زينت زيورها زهد بورزند، آنان نيز اين شرط را پذيرفتند و دانستى كه آنان به آن شرط وفادارند. پس آن‌ها را پذيرفتى و به خود نزديك ساختى و ياد بلند ستايش ارجمند را براى ايشان پيش فرستادى و فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادى و به وحى خود آنان گرامى داشتى و آنان را به بخشش علم خود ميهمان كردى…»
? در پايان بايد به نكته مهم معرفتى ديگر توجه داشت كه اين «علم و عصمت موهبتى» به‌عنوان پايه هست و معصومان بااراده خويش و با سعى و تلاش و عبادت و دعايى كه به درگاه خداوند دارند به مقامات عالى‏ترى از علم و عصمت دست مى‏يابند. چنان‌که در قرآن مجيد از زبان پيامبر (صلی الله علیه و اله) مى‏خوانيم: «و قل رب زدنى علما؛ و بگو پروردگارا بر دانشم بيفزا»(3)   و همين عبادت‏ها و صبر و جهادهاى بيشتر است كه با اختيار و اراده انجام مى‏شود و موجب برترى برخى از پيامبران بر ديگر پيامبران مى‏شود.   «تلك الرسل فضلنا بعضهم على بعض‏؛ برخى از آن پيامبران را بر برخى ديگر برترى بخشيديم…»(4)
✅نتیجه:

بنا بر آن چه گفته شد علم و عصمت موهبتى امامان، به جهت مسؤوليتى است كه براى هدايت جامعه بر عهده آنان گذاشته‌شده است و اين ‌يک اصل عمومى و يك سنت الهى است، بدون آن‌که تبعيض ناروايى باشد، چنان‌که درباره امام هادى (علیه السلام) مى‏خوانيم: يكى از ياران ايشان به نام «هارون بن فضيل» در كنارشان بود كه ناگاه امام فرمودند: انا لله و انا اليه راجعون‏  ابى جعفر [امام جواد (علیه السلام)] درگذشت. به حضرت عرض شد: از كجا دانستيد؟ فرمودند: زيرا فروتنى و خضوعى نسبت به خدا در دلم افتاد كه برايم سابقه نداشت، (5).

———————

پی نوشت:

1.    کليني، اصول کافي، ج ۱، ص ۱۰۷، ح ۴.

2.  (سجده، آيه 24).

3.   (انعام، آيه 124).

4.   (طه، آيه 114).

5.   کليني، اصول كافى، ج 3، ص 218، ح 984.
?کانال رسمی استاد جواد حیدری?

 •┈┈••✾••┈┈•

چرا امام زمان (عج) مشکلات را بر طرف نمی کند؟

✅ پاسخ

? این قبیل سوالات بیشتر زمانی گسترش پیدا می‌کند که رویداد مهمی رخ می دهد. مثلاً در سده هفتم، بخصوص با تهاجم مغولان به ایران و انقراض خلافت عباسی در بغداد(۶۵۶ق)، این گونه پرسش ها رواج بیشتری یافت. عالمان شیعه که با این شبهات مواجه بودند، در صدد پاسخگوئی برآمدند.

در دوران معاصر نیز جهانیان و بخصوص شیعیان وقتی با مشکلات و رویدادهایی همچون کرونا مواجه می شوند، این پرسش برای آنها زنده می شود. 

?سید بن طاووس در پاسخ به پرسش یاد شده می نویسد:

یکی از معتقدان به امامت آن بزرگوار گفت:

 برای من در غیبت امام زمان (ع) شبهه حاصل شده است.

گفتم: چه شبهه ای؟ 

گفت: آیا برای آن حضرت امکان ندارد که یکی از شیعیان خود را ملاقات کند و اختلاف هایی را که در دین جدّش روی داده است، از میان ببرد؟

او از من خواست که پاسخ  آن را بدهم. امّا نه آنسان که در کتابها نوشته اند؛ چه از آنها و از آنچه شنیده است ، رفع شبهه او نشده است.

گفتم: 

آیا قدرت آن حضرت در رفع اختلاف ها بیشتر است یا توانایی خدای متعال؟

آیا رحمت و فضل حق تعالی بیشتر  است یا رحمت و فضل و عدل آن بزرگوار؟

گفت: 

البته قدرت و رحمت و عدل الهی.

گفتم:

چرا خدای ارحم الراحمین و اکرم الاکرمین این اختلاف ها را رفع نمی فرماید؟ و می دانیم که خدای تعالی برای این کار، راه ها و اسبابی در حیطه قدرت دارد که بنی آدم را آن امکان نیست‌. آیا در این کار حکمت و مصلحت و عدل و فضیلت نیست که او جلّ جلاله مقتضی دانسته است؟

گفت: آری

گفتم: پس عذر خلیفه و جانشین او نیز همان اقتضای کار است؛ چه، آنچه حضرت او کُند آن است که امر و رضای الهی است.

آنگاه سخن مرا پذیرفت و شبهه اش برطرف گردید و دانست که این سخن حقّ را که پروردگار جلّ جلاله بر زبان من جاری ساخته است، صحیح و درست است.

(سید بن طاووس، کشف المحجه لثمره المهجه یا فانوس، ترجمه اسد الله مبشری، ص ۲۲۸- ۲۲۹)

علی غلامی

شبهه دوم:

کرونا چگونه با حکمت و رحمت خداوند قابل جمع است؟

✅ پاسخ

هر جوابی در مورد سایر مشکلات و مصیبت‌های بشری گفته شد دقیقا در مورد کرونا هم صدق می‌کند

به عبارت دیگر این سوال همیشه مطرح بوده که کلا فلسفه شرور و مصیتها چیست؟

خلاصه پاسخ آن است که در این دنیا برای رسیدن به کمال لازم است از موانع عبور کنیم این موانع به شکل بیماری، سیل زلزله و …. (حتی موانع معنوی مانند کبر و حسد و خودخواهی و….) در پیش روی انسان وجود دارد که باید با آن مبارزه کند.

از سوی دیگر هیچ چیزی وجود ندارد که فقط شر و بدی باشد. همین کرونا خوبی های زیادی داشت که برخی از آنها به صورت طنز یا جدی در فضای مجازی منتشر شد، مانند بهتر شدن آلودگی هوا، کم شدن مرگ و میر ناشی از تصادفات (حتی گفته می‌شود مرگ و میر بیمارستانی هم کاهش پیدا کرده است) ..

​نام فرقه:

  وهابیت یا سلفی گری یا سلفیون

موسس :شیخ محمد بن عبدالوهاب متولد 1111 وفات لعنت الله 1206 افکارش از ابن تیمیه اونم سقط شدنش در سال 728

سال تاسیس وهابیت 1170 پس از خونریزیهای بی رحمانه از مسلمانان اعم از شیعه و سنی

انگیزه_تاسیس

?

شهرت و قدرت طلبی بوسیله مخالفت با احکام و عقاید تمام مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی

مرکز_فعالیت

?

سرزمین حجاز_ پاکستان و افغانستان

حامیانشون

?

دولت سعودی_استعمار انگلیس،آمریکا و رژیم صهیونیستی

?

هدف_وهابیت

 نابود کردن اسلام ناب و گسترش اسلام منحرف براساس افکار ابن تیمیه

برنامه_وهابیت:

✅اختلاف  افکنی بین مذاهب اسلامی بویژه اهل سنت

✅ ترویج افکار انحرافی ابن تیمیه

✅ کافر دانستن تمامی مسلمانان اعم از شیعه و سنی و بالتبع قتل عام گسترده مردم در نجد یمن حجاز و سوریه و عراق بخاطر نپذیرفتن عقاید محمد بن عبدالوهاب.

اصول و مبانی و ادعاهای وهابیت:

نظرشون در خصوص عقاید:

???

 اولیش خداوند در آخرت می توان دید??

✅ کسی که منکر رؤیت خداوند در آخرت هست پشت سرش نمیشود نماز خوند و کافره

دومیش خداوند دارای جسم هست?

سومیش:

استعانت از ارواح اولیای الهی را مصداق  شرک میدونن

بر طبق آن هر کس در بقعه ای از بقعه های زمین بگه یا رسول الله به فریادم برس بگه منو هدایت کن منو شفا بده امثال این برای خدا شریک قرار داده  است

چهارمیش

✅ پیامبر بعد از رحلت خود کسی نمی‌بینه و نمیتونه جواب سلام کسی بده?

زیرا میت ارتباطش با دنیا قطع میشه

قبل از پاسخ دادن به موارد فوق  به یک نکته توجه شود:

???

 پاسخ هایی که خواهم داد براساس ادله ی عقل و شواهدی از اهل سنت هستش و گاهی از شیعیان استفاده خواهم کرد تا برای شما عزیزان اثبات بشه که وهابیون حتی ملزم به اعتقادات اهل سنت هم نیستن و عقایدشان کشکی و از خود بافته شده هسته و با  اندکی تامل ساختمان فکری این عقاید فرو میریزه‼️

خب با رؤیت_خدا شروع میکنیم و این عقاید کشکی نقد میکنیم

✅ اولا باید بدونیم منظور ما از رویت خدا دید با چشم سر نیست چون با چشم دل میتوان خداوند را درک کرد و کسی منکرش نیست

✅دوما دلیل عقلی براتون بیارم.

برای دیدن باید چند اتفاق بیفته تا شی دیده بشه و الا دید ممکن نخواهد بود

1. باید  آن شی در جسمی حلول کند و این برای خداوند متعال امکان ندارد چون ان عظمت وجودی نمی‌تواند در جسمی قرار بگیره

2. باید در زمان و مکان خاصی باشه در حالیکه قران می فرماید:

فاینما تولو فثم وجه الله 

یعنی 

خدا در زمان و مکان خاصی قرار نداره همه جا هست

3. بیننده باید به نحوی بر آن احاطه داشته باشه در حالیکه قران می‌فرماید:

 ولایحیطون به علما

یعنی  هیچ کس بر خدا احاطه علمی ندارد چه برسه به احاطه ظاهری

ادله_نقلی_بر_نفی_رؤیت_خداوند

 از همه ی اینا بگذریم قرآن به صراحت فرموده:

???

او را هیچ چشمی درک نمیکنه و حال انکه او همه را میبیند

مسلم از عایشه نقل کرده که هر کس گمان کند که محمد پروردگارش را دیده بر خداوند نسبت ناروا داده است. نسایی از ابوذر نقل کرده :

  پیامبر خداوند را با قلبش نه با دیدگانش  مشاهده نموده 

حضرت علی در نهج البلاغه فرموده

ستایش مخصوص خدایی هست که دیدگان اورا نبینن و پوشش ها او را مستور نسازند.

ادله_عقلی_بر_نفی_جسمیت_خداوند

قبل از پاسخ دادن به قائلین جسمانیت خدا باید دو نکته بدونیم

نکته_اول

منظور از جسم یعنی همین جسم موجودات مادی همین جسمی که بیمار میشه درد داره در مکان و زمان خاصیه و در همان زمان امکان نداره در جایی دیگر حاضر باشه و نیاز به تغذیه و استراحت داره  خلاصه بگم  جسم سر تا پا نیاز محضه به عالم ماده

نکته_دوم

نکته دوم یه سوال داریم ازشون ایا داشتن جسم نشونه فضیلت هست یا خیر

مشهوره بین علما که موجوات عالم دو دسته اند یا ماده یا مجرد

موجودات مجرد موجودیه که اسیر عالم ماده نیستش و در همه ی زمانها و مکانها می تونه سیر کنه  بدون هیچ محدویتی گرسنگی و تشنگی و بدون اینکه وقتی برای تجدید قواش بذاره  و در همه ی زمانها آماده به کار و سرحاله 

عالم دیگه ماده س یعنی در زمان و مکان خاصی خواهد بود تشنه و گرسنه میشه و حتما باید بخشی از فعالیت های خودشو تعطیل و به اونا بپردازه تا نیازهای جسمانی برطرف و زنده بمونه

بنابراین باتوجه به اینکه موجودات مادی دارای جسم هستن باید بخشی از فعالیتهایشان باید به امر نگاهداری آن اختصاص دهد و مسلما از امر تعالی و کسب معرفت باز خواهد ماند و لذا پست تر از موجودات مجرد هستن

​? پرسش: 

از كجا بفهميم كه خداوند بزرگ ما را به چه اندازه اي دوست دارد و جايگاه ما در پيشگاه او كجاست؟

 می بینم پاسخ استاد حیدری را

✍️ پاسخ:  

همين سئوال را مردي از امام باقرعليه السلام پرسيد امام در پاسخ فرمود:  

“به قلبت رجوع كن . ببين كه آيا دوستان خدا را در دل دوست داري ( و با دشمنان او دشمني؟)اگر چنين حب و بغضي را در خويش يافتي ، بدان كه پروردگار نيز تو را دوست مي‏دارد". (1) 

بهترين راهي كه مي‏توان فهميد كه آيا خداوند ما را دوست دارد و از ما راضي است، اين است كه به قلب خود رجوع كرده و ببينم: آيا او و هر آن چه را كه به او تعلق دارد و وابسته به او است ، دوست داريم و به آنچه براي ما پسنديده و از ما خواسته، از احكام و قوانين ديني و عبادات و غير عبادات ، راضي بوده و به آن عشق مي‏ ورزيم؟ با او بودن و راز و نياز با او را بهتر مي‏ پسنديم و بر كارهاي ديگر ترجيح مي‏ دهيم؟ آيا دوستان او و نشانه‏ هاي وي را دوست داريم؟از دشمنان او متنفريم .به هر كار و هر چيزي كه او حرام و ممنوع ساخته، نزديك نمي شويم؟اگر اين گونه ايم، يقين بدانيم كه قطار حيات و زندگي ما بر روي ريل صراط مستقيم و رضايت و رضوان الله در حركت است . 

از کلام حضرت امام باقر(ع) همين معنا را مي‏ يابيم: “خدا سه چيز را در سه چيز ديگر پوشانده: خشنودي اش را در طاعتش قرار داده، پس هيچ طاعتي را كم مشمار، شايد رضايت خدا در آن طاعت باشد. 

دوم: خشمش را در معصيت پوشانده، پس معصيتي را ناچيز مشمار، شايد خشم او در آن معصيت باشد. 

سوم: اوليائش را در مردمان پنهان كرده، پس كسي را تحقير مكن! شايد همو ولي خدا باشد".(2) 

بنابراين وقتي به كار خوبي دست مي‏ زنيد و نيت قربه الي الله مي‏ كنيد، در مسير رضاي الهي قرار گرفته‏ ايد اما وقتي به كار ناشايستي دست مي‏ يازيد، از اين رضايت دور شده‏ ايد. 

رضايت پروردگار يك نشانه روحي در انسان دارد و آن شادي دل، سبكي قلب و سهل‏ گيري در برابر سختي هاي دنيا است. دريافت و درك اين حالت، بسته به هر شخص متفاوت است. 

پي نوشت ها: 

1. كليني، الكافي، دار الكتب الاسلاميه،ج 2، ص 126، باب حُبّ الله. 

2. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، ج 75، ص 187، حديث 27. 
�?????