​

container">

چرا خدا جلوی کرونا را نمی‌گیرد؟

ight-content">

گفت‌وگوی دکتر رضا برنجکار با خبرگزاری فارس

رئیس
انجمن کلام حوزه علمیه گفت: سنت‌های طبیعی دست خداوند و معصومان را برای
اینکه در عالم دخالت کنند، نمی‌بندد. البته روال عادی این نیست. بلکه
خداوند اهدافی دارد که این بلاها را فرستاده است و می‌خواهد ما را آزمایش
کند.

خبرگزاری فارس ـ گروه اندیشه: شیوع
ویروس کرونا در جهان و ناتوانی بشر در کنترل و نابودی آن از ابتدای
انتشارش در کره خاکی هزاران سؤال را در ذهن بشر ایجاد کرد که چرا با وجود
این همه پیشرفت علمی هنوز نتوانسته است از پس یک ویروس بسیار کوچک برآید؟
در این اوضاع میزان اراده الهی تا چه حدی است؟ آیا نمی‌شود با مدد گرفتن از
پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) از شر این ویروس رهایی یافت؟ اصلاً چرا خداوند
دخالتی در امور نمی‌کند تا از این شرایط رهایی یابیم؟ پاسخ به این سؤال‌ها
بهانه‌ای شد تا با حجت‌الاسلام والمسلمین رضا برنجکار رئیس انجمن کلام حوزه علمیه، رئیس مرکز تخصصی معارف اهل بیت(ع) و استاد دانشگاه تهران گفت‌وگو کنیم که در ادامه می‌خوانیم:

چرا خدا جلوی کرونا را نمی‌گیرد؟

اگر همه امور
بر اساس نظام علیت در جهان انجام می‌شود، چطور ممکن است که خداوند و
جانشینان خدا، پیامبران و معصومین بتوانند در عالم دخالت کنند! مثلاً
دعاهای ما را برآورده کنند یا در این اوضاعی که کرونا آمده، کرونا را نابود
کنند یا یک مریضی را شفا دهند؟

اصل نظام علیت یک امر
قطعی است؛ یعنی هر پدیده‌ای نیاز به علت دارد. اینکه هر چیزی که در جهان
حادث می‌شود، علتی دارد و تصادف، بخت و اتفاق درست نیست. این مقدار مورد
قبول همه است و در جهان اسلام لااقل کسی منکر این بحث نیست. البته در
بحث‌های دیگری علیت مورد اختلاف است. از جمله مباحث، بحث علیت طبیعی است که
در سوزاندن آتش، آیا آتش می‌تواند نسوزاند یا اصلاً آتش می‌سوزاند یا خدا
می‌سوزاند؟ و اگر آتش می‌سوزاند، آیا می‌شود خدا کاری کند که آتش نسوزاند؟
یا اصلاً نمی‌شود؟

اختلافات زیادی در این
رابطه وجود دارد و دیدگاه‌های متعددی هم در جهان اسلام و هم در غرب مطرح
است. حتی در فیزیک دیدگاه دترمینیسم «Determinism» یا جبرگرایی می‌گوید:
نمی‌شود. طبیعت و قوانین طبیعت قابل نقض نیست. این نظریه در قرن نوزدهم
رایج بوده و در قرن بیستم دیدگاه‌های دیگری آمد که دترمینیسم را دچار مشکل
کرد. مانند نظریه عدم تعین هایزنبرگ یا نظریه کوآنتوم.

اصل علیت که یک امر عقلی است

به هر حال در فیزیک و
در جهان اسلام این بحث مطرح است. آن چیزی که به نظر می‌رسد عقل سلیم از یک
طرف به آن حکم می‌کند و آیات قرآن و روایات هم از آن این برداشت می‌شود،
این است که اصل علیت که یک امر عقلی است که هر چیزی علتی دارد. اما اینکه
علل طبیعی به چه شکل است؟! به نظر می‌رسد که این علل طبیعی سنت‌ است. همان
طور که قرآن از سنت‌ها اسم می‌آورد. سنت‌هایی که خداوند در جهان جاری کرده و
البته می‌تواند سنت‌های دیگری را جاری کند. بله! آتش می‌سوزاند، اما به یک
سنت الهی. بنابراین می‌بینیم در معجزات یک سنتی نقض می‌شود که خارق عادت
است. عادت همان سنتی است که آتش می‌سوزاند، اما در معجزه نمی‌سوزاند.

صریح آیه قرآن این
است: «قُلْنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‌ ابْراهیم»، ما گفتیم
به آتش که ای آتش، سرد باش و سلامتی بر ابراهیم (ع)؛ یعنی آن سنتی که خدا
قرار داده بود که آتش بسوزاند را آن سنت را عوض کرد. آن سنت و عادت را آنجا
خرق کرد و به آتش دستور داد که سرد شود، البته سرمایی که با سلامتی همراه
باشد.

منتها در هر صورت علیت
سر جای خودش است؛ یعنی طبق اصل علیت هم سرد کردن علت می‌خواهد و هم گرم
کردن. خداوند همین خاصیت را به عنوان یک سنت و یک قانون قرار داده و
می‌تواند سنت‌های دیگری را بگذارد یا سنتی را نقض کند و سنت دیگری را جای
آن بگذارد، ولی در هر صورت اصل علیت نقض نشده است.

«ولایت تکوینی» پیامبر و اهل بیت/ اصل بلا، حکمت است

همچنین خداوند به
پیامبر، معصومین و جانشینانش این قدرت را «ولایت تکوینی» را داده است.
بنابراین معجزه پیامبر یا کرامت‌های معصومین از همین قبیل است. با این وجود
خداوند و اهل‌ بیت (ع) می‌توانند از راه دیگری هم در امور عالم تأثیر
بگذارند. اینکه از طریق سنت‌‌های موجود به طور مثال بیماری کرونا یک راه‌حل
و دارویی در طبیعت دارد، خداوند و معصومین می‌توانند از آن دارو برای
خودشان یا دیگران استفاده کنند و یا به ما کمک کنند، آن دارو یا واکسن را
پیدا کنیم یا خداوند به ذهن یک دانشمند خطور دهد که به سمت یک دارویی که در
طبیعت وجود دارد، برود یا مثلاً این ویروس از طریق یک امر دیگری نابود
شود. بنابراین خدا یا اهل‌ بیت (ع) می‌توانند آن امر را در جهان اعمال کنند
و باعث نابودی این ویروس شوند.

پس اصل علیت سر جای
خودش محفوظ است. اما این سنت‌های طبیعی دست خداوند و معصومان را برای اینکه
در عالم دخالت کنند، نمی‌بندد. البته روال عادی این نیست. بلکه خداوند
اهدافی دارد که این بلاها را فرستاده است و می‌خواهد ما را آزمایش کند، ما
ساخته شویم و بعضی گناهکاران را مجازات کند و بعضی گناهکاران را به سمت
خودش برگرداند و مردم متذکر خداوند شوند.

«دعا» مسیر بلا را عوض می‌کند

نقش دعا در این دایره علیت کجاست؟

ما باید دعا کنیم.
چنان که اگر کسی خوب دقت کند متوجه می‌شوند خداوند، اهل‌ بیت (ع) و دین
آن‌ها چگونه مردم ایران را سربلند از این چیزی که غربی‌ها تصور می‌کردند،
بیرون آورد، آن‌ها می‌گفتند ایرانی‌ها نابود خواهند شد- با توجه به
تحریم‌های زیادی که انجام شده بود- جامعه ایران متلاشی می‌شود و حتی آمده
بودند که به ایران حمله کنند و بر اساس اطلاعاتی که وجود دارد، وضعیت ایران
را رصد می‌کردند که آیا این بیماری وارد ارتش و سپاه شده است و مسالۀ حادی
بود. اما ما الان می‌بینیم که در ایران موضوع کنترل شده است و وضع ما خیلی
بهتر از آمریکا و کشورهای اروپایی مانند فرانسه، انگلیس، ایتالیا است و
خدا را شکر که خداوند کمک کرد و همبستگی در بین مردم ایجاد شد و مساجد
لوازم بهداشتی و ماسک تولید کردند، پزشکان، طلبه‌ها، دانشجویان، بسیجیان
همه دست به هم دادند و مردم همکاری کردند و این مسأله تا اندازه زیادی
کنترل شده است و این لطف خداوند است.

چرا ما برای سلامتی امام (عج) دعا می‌کنیم؟/ تعبیر امام علی (ع) از شری که گریبانگیر انسان است

اخیراً در
ارتباط با این بحث، یک مسأله دیگری مطرح شده است که جزئی‌تر است که آیا
امام زمان (عج) به طور خاص ممکن است به یک بیماری از جمله کروتا مبتلا
شود؟!

اصلاً چرا ما برای
سلامتی امام زمان (عج) دعا می‌کنیم و صدقه می‌دهیم؟ جواب این است که اراده
خداوند به این تعلق گرفته که امام زمان (عج) حفظ شود، برای اینکه در زمان
مناسب حکومت عدل را بر جهان بگستراند، بنابراین قطعاً امام زمان (عج) به یک
بیماری مهلک مبتلا نخواهد شد.منتها از نظر عقلی این امکان وجود دارد که از
آن جنبه‌ای که ایشان جسم و بدنی دارد و این بدن بالاخره ممکن است دچار
ناراحتی و کسالتی‌ای شود و ما هم برای اینکه این کسالت برای ایشان رخ ندهد
یا اگر هم رخ داده، دعا می‌کنیم و صدقه می‌دهیم. این اشکالی ندارد. چنان که
خدمت امیرالمؤمنین (ع) آمدند و پرسیدند: «کَیْفَ أَصْبَحْتَ یَا أَمِیرَ
الْمُؤْمِنِینَ؟ فَقَالَ: أَصْبَحْتُ‌ بِشَرٍّ فَقَالُوا لَهُ سُبْحَانَ
اللَّهِ هَذَا کَلَامُ مِثْلِکَ فَقَالَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى‌ «وَ
نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ‌»،
فَالْخَیْرُ الصِّحَّةُ وَ الْغِنَى وَ الشَّرُّ الْمَرَضُ وَ الْفَقْرُ
ابْتِلَاءً وَ اخْتِبَاراً»، گفتند: چگونه صبح کردید؟ حالتان چطور است؟
حضرت فرمودند: با شر، صبح کردم، حالم توأم با شر است. از جواب حضرت بسیار
تعجب کردند. امام علی (ع) فرمود: این سخن خدا است که می‌فرماید: «ما شما را
با شر و خیر آزمایش می‌کنیم و به سوی ما باز خواهید گردید»، بعد، حضرت (ع)
در توضیح آیه فرمود: «خیر» صحت و غناست؛ و «شر» بیماری و فقر است.
بنابراین یکی از مصادیق شر، بیماری است.

منتها اینجا باید به
یک نکته‌ای توجه داشته باشیم که با ادله ولایت تکوینی و علم گسترده‌ای که
امام معصوم دارد، قطعاً امام راه درمان را می‌داند و اصلاً می‌تواند به
صورت غیرعادی و کرامت این بیماری را در خودش یا دیگران نابود کند و هم
می‌تواند از راه‌های طبیعی که به آن علم دارد و ما به آن علم نداریم،
بیماری را درمان کند. اینکه گاهی ممکن است از این قدرت استفاده کند و گاهی
استفاده نکند. ممکن است امام که به پزشک مراجعه کند، قطعاً از آن پزشک
بیشتر می‌داند. اما می‌خواهد بگویند سنت خدا این نیست که من دائماً بخواهم
از معجزه یا از علم گسترده خودم استفاده کنم، بلکه می‌خواهد به مردم یاد
دهد که به پزشک مراجعه کنند.

حتی در بحث درمان،
چنان که علم خدا هم بیشتر است. پزشک و داروساز، آن سنت‌ها و داروهایی که
خداوند در جهان قرار داده است را کشف و پیدا می‌کنند. حال اگر امام زمان
(عج) هم به یک بیماری مبتلا شوند، قطعاً علم‌شان بیشتر از همه انسان‌های
دیگر است و از آن علمی که خداوند به او داده می‌تواند درمان را انجام دهد و
هیچ مشکلی هم وجود ندارد و یا به خاطر مصلحت‌هایی که خدا نمی‌خواهد یا به
هر دلیل دیگری، ممکن از این درمان استفاده نکند و با این بیماری کنار بیاید
تا به مقامات برسد. همانطوری که بلاها برای این است که انسان به کمال
برسد، به خدا نزدیک شود و به تعبیر قرآن «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»، وقتی
که بلاها آمد انسان در مقابل آن‌ها صبر کرد، مقام انسان بالا می‌رود.

۳۰/۱/۱۳۹۹

ive-frame” title="ym-native-frame” style="opacity: 0 !important; width: 0px !important; height: 0px !important; position: absolute !important; left: 100% !important; bottom: 100% !important; border-width: 0px !important; border-style: none !important;” aria-hidden="true” frameborder="0″>

​یکی ازدلایل ایه اول که بخشی احکام وبخشی روشنگری وایات بینات بود،همین امنیت اجتماعی است که ازبهترین نعمتهای الهی است واز بین همه آنها،مهمترینش حفظ ابرو وحیثیت افراداست

????

وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا يَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ

ﻭ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﻧﮕﻔﺘﻴﺪ : ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺰﺩ [ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ ] ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﻢ ، ﺷﮕﻔﺘﺎ ! ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺎﻧﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ .(١٦)

بهتان:دروغی که انسان موقع شنیدن دچارحیرت وبهت شودکه من اینکاررانکردم.

 اینجا خداوندحفظحریم امنیت نبوی میکنند..اگر ولی شناس ورهبرشناس باشی، میفهمی هرتهمتی،بهتان عظیم است نسبت به او

اگرازخاندان نبوت کسی کفر بورزد ننگ نیست ولی مساله عرضی و آبرویی،ننگ است

به همین دلیل خداوند برای حفظ این حریم چندین ایه پشت سرهم اوردند

 در مورد انسانهای پاک نیز اینچنین است

بهنگام شنیدن،بگویید سبحان الله،این یک تهمت بزرگ است وبگید ماحق نداریم دراینباره حرفی بزنیم،یامطلب راسریع عوض کنیم وگرنه،مجلس راعوض کنیم

حالا چرا سبحانک بگوییم؟

برای رفع هر تهمت وگناه،ابتدا خداوند سزاوارتر به تنزیه اند

بنوعی عذرخواهی ازخداست،…لااله الاانت،سبحانک،انی کنت من الظالمین

با ذکرسبحان الله یادخدارابمیان میاوریم،حادثه بس سنگین است،مکثی میکنیم خدارابیادمیاوریم،به اورجوع میکنیم،تلنگرونهیبی به خودمیزنیم،فضا راخداگونه میکنیم،انوقت وظیفه خودرامیفهمیم ودفاع میکنیم درانجام هرگناهی،ذکرسبحانک،انسان رامتاثر،خواهدکرد

سوال:پیامبررا نعوذ بالله اینجامتهم دانسته اند،چراتنزیه خدا؟

چون جایگاه رسول خدا،به حریم الهی گره زده شده.وشکستن این حریم،مرحله اول برای مبارزه باخداست

 حالا ما ادمای معمولی دربرخورد بااین دست شایعات ۳ برخورد متفاوت میکنیم

 ۱)شاید بگیم….خدارحم کنندواز۷پشتمون دورکنند و.ازاین دست کلامها،،که بمعنای پذیرش شایعه است

۲)شاید بگیم…بماچه…ربطی بما نداره..که این بیتفاوتی است

۳)حالت سوم اینکه ازحریم متهم بدون ۴ شاهد، دفاع کنیم ودست به تکذیب بزنیم،باقاطعیت

??????

يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ

ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻣﻰ  ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ [ ﺩﺭ ﺣﻖّ ﻛﺴﻲ ]ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻜﻨﻴﺪ .(١٧)

وعظ:جذب خلق بسوی حق،یعنی هرسخنی که ترافایده باشد،فردعیب کارش رابفهمد،وکمی نگران شود

 همان نقدسازنده،نه هرسخنرانی که فقط گوش راپرکندونتیجه ای نداشته باشد

‏‪خداوند خود دراین صحنه حضور میابندوموعظه میکنند که مبادااینکارتکرار شود

 چون اگر موقعیت رهبران الهی وچهره های انقلابی مخدوش شود،به مرور چیزی ازدین باقی نمی ماند

کار قران هم موعظه است وجنس موعظه بایدحسنه باشد.کارانبیاءهم موعظه است..درموعظه،طرف مقابل باید پذیرنده باشد.

ان کنتم مومنین را اینطور معنا کنیم تا با معنای وعظ همراهی کند وجنبه تشویقی داشته باشد

یعنی:حالا که مومنید دیگه تکرار نکنید، جنبه توبیخی ندارد.

????????

وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

ﻭ ﺧﺪﺍ ﺁﻳﺎﺕ [ ﺧﻮﺩ ] ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ  ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ .(١٨)

این دسته ازایات،همان ایات بینات است که درایه اول اشاره شد

ایات دودسته اند۱)دیدنی،مثل،طبیعت،زمین واسمان.و….۲)تدوینی ونوشتنی،

علیم دراینجا:خداوند علم کافی،برای اموزش وتدوین احکام وایات دارد

حکیم:خداوندعلمش،محکم ومتقن وموثراست

????????

إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﺷﺖ [ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﺭﮒ ]ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻭ ﺧﺪﺍ [ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ]ﻣﻰ  ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ  ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ .(١٩)

 اینجا کارسخت ترمیشه

 تشیع ازشیع:تقویت وپاگرفتن امری،

مثال..درتشییع جنازه ریا کنید وکاری کنید صاحب مصیبت شماراببیندتا با دیدن شمادلش تقویت شود.

مشایعت میهمان تا تقویت دل اوشودبرای همراهی بااو

حضرت ابراهیم شیعه حضرت نوح است وماشیعه حضرت علی (ع)یعنی تقویت کننده خطوط فکری وسنت وسیره ایشان هستیم

 فاحشه:گناهی که زشتی ان بسیار واشکاراست

اینجا افک وبهتان ازمصادیق فاحشه است

 معمولافکر وحب گناه وحتی همت واراده ان،مستوجب کیفر وعذاب نیست..مگرانکه به عمل ورفتار منجرشود

ولی دراینجا خداوند حتی دوست داشتن اینکه، شایعات پراکنده شوددرمورد مومنین راگناه میدانند ومستوجب عذاب دردنیا واخرت

اگر دوست داشته باشی،ابروی کسی بریزد،عذاب دارد،صرف علاقه..توجه کنیم

حالا اگر منجربه اراده شودگناه بالاتر واگرعملی شود بالاتر وعذاب بیشتردارد

 چون این فرد،جامعه رالرزان وهراسناک میکند واز امنیت می اندازد

ببینید حرمت جامعه،چقدر نزدخداوند،ارزش دارد

وانهم جامعه مومنین

 ۱)عده ای دوست دارندیا زشتیهایی که درمومنین هست برملا کنند..اغلب رفتارمومنین به این دلیل زیر ذره بین است

۲) ویا دوست دارنددرباره مومنین جوسازی کنند وبدروغ وتهمت متوسل شوند

۳)ویا دوست دارنددرجامعه مومنین اشاعه فحشاء کنندچون منافعشون در اینکاراست

والله یعلم وانتم لایعلمون..شمانمیدانید به هم زدن امنیت جامعه،چه پیامدهای بدی دارد‏‪ ونمیدانیدجنایت اشاعه فحشاء،چه جنایت بزرگی است

 پس باید فحشاءراکتمان کردبخصوص اگر مخفی است و۴ شاهد نداریم وبه وظیفه مان دردنیا عمل کنیم وکاراخرت رابخدا واخرت بسپاریم واگرلازم به پیگیری است به خودفرد تذکر بدیم وبنای تربیت  بگذاریم..واگر۴ شاهد داشتیم به محکمه بسپاریم.

????????

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺅﻭﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ [ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮﻫﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻰ  ﺷﺪﻳﺪ . ](٢٠)

 برای سومین بار اگرفضل ورحمت خدابرشما مومنین نبود بابت کارهایی که درباره اشاعه نشدن فحشاء نکردید،مستحق عذاب وهلاکت بودید

رووف:مهربانی شدیدتر وبیشتر درمورد کسانی که دچارمشکل اند

رحیم،رحمت عمومی که شامل همه موجودات میشود

چراخداوند رووف اند؟،چون رحیم اند…ازسررحمت،توجه بیشتر به مشکل دارها دارند

? چنانچه ماری شخصی را بگزد، آن شخص مار را نبیند و به او بگویند نیش زنبور است و او باور کند، چه بسا که نمیرد و چنانچه بر عکسش اتفاق افتد چه بسا بمیرد.

?و گویند : وجهش این است که اگر باور کند نیشِ زنبور، مار گزیدگی است، قلب هراسان و منقبض می‌شود و بدن سست می‌گردد و منافذ به سوی قلب باز می‌شود تا اینکه سم سریعاً به قلب می‌رسد و اگر سم زنبور به قلب برسد برای مرگ شخص کافی است.

?و چنانچه به این باور برسد که مار گزیدگی، نیش زنبور است قلب قوی می‌شود و به قوت قلب، بدن قوی می‌گردد.

?????

? اثر منفیِ ترس و توهم بر سیستم ایمنی بدن در نزد پزشکان امروزی نیز ثابت و معتبر است.

بارها مشاهده و شنیده شده که افراد در برابر اندک آسیب‌هایی به جهت ترس و قالب تهی کردن از پای در آمده، و بالعکس بسیاری در برابر شدید‌ترین آسیب‌ها به خاطر قوت روحی و عدم واهمه دوام آورده‌اند.

در برابر ویروس منحوس کرونا نیز باید با توجه و رعایت نکات بهداشتی قوت قلب داشته و قلب خود را تضعیف نکنیم و قوت قلبی برای اطرافیان مان نیز باشیم و این را مد نظر داشته باشیم که ترس از کرونا مشکل را مضاعف می نماید و ما نیز در برابر دو مشکل ضعف بیشتری خواهیم داشت.

در این رابطه داستانی واقعی را برایتان می نگارم.

? یونس نقاش که انگشتر ساز بود و با امام هادی علیه السلام در ارتباط بود .

روزی در حالی که از ترس بدنش میلرزید خدمت حضرت رسید و گفت :

آقا ! زن و بچه ام را به شما میسپارم ، من باید از این شهر فرار کنم .

حضرت در حالی که تبسمّی بر لب داشتند فرمودند چرا؟

یونس گفت :

موسی (از فرماندهان لشکر متوکّل ) برایم نگینِ قیمتی آورده بود تا رویش نقش بزنم ، همین که شروع به کار کردم نگین از وسط نصف شد ، 

فردا قرار است نگین را به دست موسی برسانم یا مرا هزار تازیانه میزند و یا جانم را می گیرد !

حضرت فرمود:به خانه ات برو ، فردا به جز خیر و خوبی برایت پیش نمی آید .

یونس فردا صبح با ترس و لرز خدمت آقا آمد و گفت :

شخصی از جانب موسی آمده و مرا میخواهد ، چه کار کنم؟

حضرت لبخندی زد و فرمود :برو ببین چه میگوید ، جز خیر برایت پیش نمی آید .

یونس رفت و خندان بازگشت ، گفت :

 همسرانِ موسی سرِ نگین‌ انگشتر با هم دعوا کرده اند ، موسی پیغام داده :

اگر نگین را دو قسمت کنی به تو پاداش خوبی میدهم !

من هم گفتم :چند روز مهلت بده تا انجام دهم . (امالی طوسی، ص ۲۸۸)

بله عزیزان!

بعضی نگرانی ها و ترس ها و گره ها در امور که برایمان پیش می‌آید؛ خیرمان؛ صلاحمان و آرامشمان در همان است. هیچ کار خدا بی حکمت نیست. اما به جای درک مصلحت و خیرخواهی خدا؛ گلایه شکایت میکنیم؛ یا غصه میخوریم و بی تابی می‌کنیم.

در حالیکه اگر وسط بلا و مصیبت و گرفتاری سر به آسمان بلند کنیم میبینیم‌ دور تا دور سرمان را نعمت الهی فراگرفته.

امام حسن عسکری میفرماید:

هیچ گرفتاری و بلایی نیست مگر آنکه نعمتی از خداوند آن را در میان گرفته است. (بحارالانوار: ج ۷۸)

فدای چنین خدایی بشویم که هیچ کارش بی علت و حکمت نیست و بهترین ها را برای ما میخواهد اما ما دائم‌ روی کمبودها و نقاط منفی زوم میکنیم؛ زود شیطان‌را خوشحال می‌کنیم و از آنچه برایمان رقم میخورد راضی نیستیم و منتظر نتیجه‌ی صبرمان نمی‌شویم. میرزا جواد آقاملکی تبریزی از مرگ کودک درون خانه در روز عیدغدیر جلوی میهمانانش سخن نگفت و جشن را تبدیل به ختم نکرد و لام تا کام چیزی نگفت تا میهمان مولاعلی ذائقه اش تلخ نشود. 

چرا؟ چون می‌دانست هیچ کار خدا بی حکمت نیست و اجر صبر می‌گیرد.

همان خدایی که امام حسین (ع) بخاطرش به کربلا می آید و همه چیزش را فدا می کند و در لحظه های آخر که همه چیز را از دست داده و دشمن هم به خیامش حمله میکند و منتظر است تا سرش را ببرند آنجا می گوید: « إلهِى رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَ». این خدا کیست که امام حسین اینجوربرایش جان می دهد و فداکاری می کند یا اینکه حضرت زینب (س) بعد از آن همه مصائب می گوید:« ما رأيت الا جميلاً».

امام علی علیه السلام می فرمایند: هر کس بر خدا توکل کند، دشواری ها برایش آسان می شود.

اگر به حکمت خدا اعتقاد داریم و میخواهیم مثل یک مسلمان واقعی زندگی کنیم بهتر است در مواجهه با مشکلات و اتفاقات ناخوشایند؛ به جای غر زدن و قهر کردن با خدا، صبر داشته باشیم و بیشتر به خدا و ائمه متوسل بشیم.

همه چیز بستگی به نگاه ما به زندگی دارد ، می توانیم زندگی را انقدر سخت بگیریم که خودمان و اطرفیانمان دائم زجر بکشیم و میتوانیم طوری زندگی کنیم که اصلا دیگران حتی متوجه غم ها و ناراحتی های ما هم نشوند. 

مهربان پروردگارمان در سوره انشراح فرمودند: 

فان مع العسر یسرا. ان مع‌العسر یسرا؛

به لفظ “مع” دقت کنید!  پس براستی با هر دشواری، آسانی و گشایشی است؛ بلکه براستی با هر دشواری، گشایشی است. یعنی اینطور نیست که گرفتاری باشد و باشد و باشد و بعد آسانی بیاید؛ بلکه‌ همراه هم هستند؛ در هر نیشی نوشی هست و هر شدتی آسانی و در هر سختی گشایشی… اگر ببینیم و راضی باشیم… 

هیچ کار خدا بی حکمت نیست. حتی چیزها یا کسانی که ما از آن ها ناراضی هستیم و تحمل‌شان یا وجودشان برایمان سخت است حتما در رشد معنوی ما مؤثرند.

اصلا وقتی خداوند تبارک و تعالی؛  به دل یک بنده­ ای نگاه می کند، می بیند که آن بنده به خاطر قضا و تدبیر الهی از خدا راضی است و هیچ وقت از خدا شاکی و طلبکار نیست. این از شیرین­‌ترین لحظات زندگی انسان است که خداوند به دل انسان نگاه کند و از انسان خشنود باشد…

نشانه اول موفقیت در خودسازی هم همین هست.

چه چیزی؟؟؟

اینکه نوسانات روحی و قلبی ما کم شود. سرشار از راضی بودن به رضای او باشیم… آرام و امن و راضی و شاکر جلو برویم و بی تاب و شاکی و متلاطم و عبوس نباشیم. 

بقول جناب حافظ (علیه الرحمه):

بلا کشیم و ملامت خوریم و خوش باشیم

که در طریقت ماکافری ست رنجیدن…

❓دلخورید از اینکه چرا نوجوان تان اهل مخفی‌کاری است؟

و

❓یا شما را برای شنیدن رازها یا خاطرات تلخ شکست‌هایش مَحرم نمی‌داند؟

?باهم برگردیم به کودکیهایش …

⁦?⁩چند بار به خاطر ظرفی، لیوانی، گلدانی … که ازدستانش اُفتاد و خرد شد؛دادزدیدو #سرزنشش کردید؟ 

?چند بار بخاطر اشتباهش، بی‌ادبی‌اش، شلوغ کردن‌هایش در منزل فامیل و دوستان، تحقیرش کردید؟

?چند بار بخاطر اشتباهاتی که در مدرسه مرتکب شد و گزارشش به شما رسید، تنبیهش کردید؟

?با این سابقه از سرزنش ، قطعاً او دیگر شما را اَمین خود نمی‌داند…

?انسانها کسی را مَحرم دردها و شکستهایشان می‌دانند:

⁦1️⃣⁩ که مطمئنندنه قضاوت شان می‌کنند ونه سرزنش ..

⁦2️⃣⁩فقط کمک می‌کنند و نردبان می‌گیرندتاخطاهایشان راجبران کنندودوباره بالا روند!

? شناسنامه غدیر ?

?  شبهه شناسی غدیر:

 امامت، چون رسالت؛ منصبی است آسمانی. و هرگز مردم را سزاوار نیست که رسول و امام برگزینند. بر این اساس خود رسول نیز حق انتخاب ندارد، و باید بر پایه فرمان الهی جانشین خود را به مردم بشناساند.

(همین شیوه آیین پیام آوران آسمانی نیز بوده است، مثل حضرت موسی(علیه السلام) که جناب هارون(علیه السلام) را جانشین خود قرار داد.)

?  پس چرا مسلمانان برای تعیین خلیفه بعد از غدیر، به گردهمایی سقیفه روی آوردند؟؟؟!!!!!!

?  پاسخ در یک کلمه نهفته است:

? علی نباید باشد!!!

? 

?  کوردلان دانشمند نما پس از مدّتی با هشیار شدن برخی مسلمانان و حق گرایی آن ها، به شبهه پراکنی در محتوای غدیر پرداختند.

? مهم ترین اشکال به واژه ی “مولی” برمی گردد. 

به پندارشان این کلمه به معنای “دوست و یاور” است نه “امام و رهبر و اختیاردار". برای پاسخ به این شبهه ی شیطانی، کافیست فهم شنوندگان مستقیم سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) را بررسی کنیم.

?حسّان ابن ثابت، واقعه غدیر را به صورت شعری شرح داده که متواتر است و مولی به راهنما معنا شده است.

?حارث ابن نعمان فهری، بعد از سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) از ایشان خواست برای اثبات صحت گفته هایشان از خداوند بخواهند از آسمان سنگ ببارد، و چنین نیز شد?

 ? اگر مقصود از مولی “دوست” بود آیا درخواست عذاب جا داشت؟ مگرنه اینکه همه مسلمانان دوست و یاور یکدیگرند؟…

??????????????