مهدیا

​نوشته اند:

“هیچ وقت تو زندگی دنبالِ خوبیِ مطلق نباش. پیداش نمیکنی!”

این را استادِ دانشگاهمان گفته بود. 

میگفت وقتی به دنبال چیزی باشی که مطلقا خوب است، در ذهنت اندیشه ی “مطلقا خوب وجود داشتن” شکل میگیرد و خودبه خود به جایی کشیده میشوی که دوست داری از بدها فاصله بگیری. 

اندیشه ای در وجودت شکل می گیرد که حتی حاضری از چیزهای نسبتا خوب هم فاصله بگیری.

 چون مطلقا خوب نیستند! 

اندیشه ی این مدلی باعث میشود به چیزی جز خوبیِ مطلق فکر نکنی و فقط “مطلقا خوبها” جلوی چشمت نمود داشته باشند. مابقی را نبینی. و از اطرافیانت انتظارِ خوبیِ مداوم، خوبیِ همیشگی یا به عبارتی “خوبیِ مطلق” داشته باشی. 

همین اتفاق تو را در مسیری قرار می دهد که با اندیشه ای مطلق گرایانه، بدنبال خوبی باشی، غافل از اینکه “خوبی” وقتی معنا پیدا میکند که “بدی” ای وجود داشته باشد. 

استادمان می گفت

” شب، وقتی شبه که روزی وجود داشته باشه! 

سیاه وقتی سیاس که سفیدی ای باشه. 

یه چیز موقعی ازنظرت زشته که قبلش زیبایی ای دیده باشی”

اینکه بخواهیم از همه کس انتظارِ فوق العاده رفتار کردن را داشته باشیم و نتوانیم رفتارِ زشت، زننده، یا به عبارتی “بد” را تحمل کنیم نشان دهنده ی این است که از نظر فکری به بلوغ اجتماعی نرسیده ایم. 

به آن سطح از بلوغ نرسیده ایم و همین باعث میشود هنگامی که با رفتاری نامناسب (از نظر خودمان) مواجه شدیم، سریعا در مقابلش گارد بگیریم و در اکثر مواقع هم نسبت به آن عکس العملی مشابه نشان دهیم.

 استادمان میگفت “اگه بخوای انتظار داشته باشی همه مردم از گُل نازک تر بهت نگن و دنیا بشه بهشت، سخت توو اشتباهی! این دنیا همه جور آدمو توو خودش جا داده. 

خوب و بداش مخلوطن. کسی سَواشون نکرده. این تویی که باید خودتو اونقدر آماده کنی که در مقابل هر کس (با هر اندیشه و برچسبی) رفتاری انسانی، مودبانه و با نهایت احترام نشون بدی. 

اینجا فیزیک نیست. من و تو هم نیوتون نیستیم که بخوایم برای هر عملی، عکس العملی دقیقا به همون اندازه ولی در خلاف جهت انجام بدیم.

 ما درمقابل خوبی، خوب رفتار میکنیم چون حقشه.

 در مقابل بدی هم خوب رفتار میکنیم، تا شرمنده ش کنیم! حواست باشه. اگه شب نباشه، روزم نیست. اگه بدی نباشه، خوبیای تو هم به چشم نمیاد. خوب باش و خوبی کن. حتی در مقابلِ بدِ مطلق”

?✨?

????????

روی صفحه ، قلم نوشت حسین

پشت هم پشت هم نوشت حسین

تا که از کنج خانه راه افتاد

اشک چشم ترم نوشت حسین

حرفی از من نبود و حضرت رب

بر دلم در عدم نوشت حسین

گفت از من چه قدر می خواهی ؟

دست ، جای رقم ، نوشت حسین

دهنم دم به دم ، علی گفت و

دست من دم به دم نوشت حسین

خوار شد هر کسی نگفت علی

هر که شد محترم نوشت حسین

ضررش بی شمار خواهد بود

هر که کم گفت و کم نوشت حسین

السلام علیک یا ثارالله

‌ ‎‌‌‌??????

﷽

حسین جان

در دلم هیچ نیاید مگر اندیشه وصلت

تو نه آنی که دگر کس بنشیند به مکانت

━━━???━━━

من اینجا بس دلم تنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در عشق بگذاریم

دلم شش گوشه می خواهد?

━━━???━━━

سلام همراهان بزرگوار

و امروز دلم بس ناجوانمردانه تنگ است

دلتنگ حرم

دلتنگ روضه هایی که از بس شلوغ بود صدای گریه ها در هم گم می شد. 

بغض سنگینی مهمان ناخوانده ی گلویم شده. امروز بغض عجیبی دارم

آخه امروز اربابم میخواد وارد کربلا بشه 

مهمانهای خوانده ا ی که مثل مهمان ناخوانده با آنها برخورد شد. 

آسمان ابری دل دارد می بارد و می نگارد از شرح غربت یار مهربانش.

الان درست بیاد این سخن افتادم که میگه: 

می‌خواستم بگویمش 

امّا گریستم … 

آری، همیشه بارِ زبان را، 

چشم می کشد …

بریم پست بعدی یه کم قرآن بخونیم

وای گفتم قرآن یاد این شعر استاد سازگار افتادم?

تا مگر آوای قرآن تو آرامم کند

بر فراز نیزه ای آرام جان قرآن بخوان

انگار امروز دلتنگی دست بردار ما نیست… 

━━━???━━━

​?✨?✨?

ای هلال من به بالای سنان قرآن بخوان قاری قرآن و قرآن را زبان! قرآن بخوان

با صدای خود مسخّر کن تمام کوفه را کوفه را هم کربلا کن؛ هم چنان قرآن بخوان

تا مگر آوای قرآن تو آرامم کند

بر فراز نیزه، ای آرام جان قرآن بخوان

تا که اسلام تو را اهل زمین باور کنند

ای امام کلّ اهل آسمان قرآن بخوان

زادۀ مرجانه دارد قصد آزار تو را

تا نرفتی زیر چوب خیزران قرآن بخوان

صوت قرآن سر تو، سر بلندم می‌کند

تا نگشته قامت زینب کمان قرآن بخوان

یاد قرآن پدر کن؛ روی دست جدّمان وارث حیدر! تو هم نوکِ سنان قرآن بخوان

آن چه دیدم مادرم زهرا برایم گفته بود  این مصیبت را نمی‌کردم گمان؛ قرآن بخوان

هر که هر چه دارد از این خاندان دارد حسین… 

استاد غلامرضا سازگار، شاعر و مداح اهل بیت علیهم السلام
?✨??✨✨??✨

✨✨✨

 اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي‏ حُبَّك‏… 

الهی

می دانم بشدت هوایم را داری

و من در تک تک نَفَسهایم تو را می جویم و از تو می گویم در هر دم و بازدم با نغمه  هو جلیس هستم. 

الهی در دلِ خنده هایم ذکر تحمیدت را گنجاده ام. 

در گرما گرم اشکهایم ذکر تکبیرت را 

و در نداشته هایم داشتنت را به تماشا نشسته ام. 

ای مهربان ترین مهربانان خدای من

دوستتدارم

الهی در این روز شنبه از دومین روز از ماه مُحَرَم که مهمان حبیبت حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبدالله هستم با خود قرار گذاشته ام مَحرَم درگاهت گردم تا محبوبت شوم. در این روز دعای قنوتم را بسان دعای قنوت حبیبَت محمد مصطفی «صلی الله علیه و آله و سلم» قرار می دهم و از اعماق وجود ندا سر می دهم 

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي‏ حُبَّك‏ وَ حُبَّ ما تُحِبُّه‏ وَ حُبَّ مَن‏ یُحِبُّکَ وَ العَمَلَ َ الَّذِي ْ يُبَلِّغُنِي

اِلی حُبِّکَ وَ اجْعَل‏ حُبَّك اَحَبَّ الاَشیاءِ اِلیَّ

خداوندا محبت خود را و محبت کسانی را که دوستداری و محبت کسی که تو را دوست دارد و عملی که مرا بسوی محبتت برساند را ؛ روزی ما بفرما و محبت خود را محبوب ترین چیزها نزد ما قرار بده.

خدایا در این ماه حرام بحرمت محمد و آل محمد بلاها و از جمله بلای دوری از امام زمانمان همو که منتقم خون جد غریبش حسین است را از مملکت ما و کل ممالک مرتفع بفرما. 

بُوَد در اوج دوری این شعارم

خدایا من حسین را دوستدارم

دراین هنگام اشعار استادسازگار گوش جان را می نوازد?

شفای جان و جانانم حسین است

طبیب و درد و درمانم حسین است

از آن رو انس با قرآن گرفتم

که دیدم روح قرآنم حسین است.